
Bilimsel değer taşımasına bakılmaksızın eğer bir yazı kaleme alınıyor ve bu yayınlanıyor ise, başka bir yazar ya da araştırmacıdan yapılan alıntıların kaynak göstermek sureti ile belirtilmesi gerekmektedir. Bu yazın dünyasının etik kuralları ile birlikte, yasal mevzuatlarla da koruma altına alınmıştır. Aksi durumda yapılan intihalden başka bir şey olmaz. Peki nedir bu intihal? Yök intihal oranı belirlemiş midir? İntihal oranı kaç olmalı? Tez intihal oranı düşürme nasıl yapılır? Hangi tez intihal kontrol programı kullanılır?
Yukarıda belirttiğimiz çerçeve tüm tezler için de geçerlidir. Tezin yazarı bir başkasından alıntı yaparken mutlaka ona atıfta bulunmak zorundadır. Tabi sayfalar dolusu yazı kaleme alırken her şeyin harfiyen kurallara uyması beklenemez. Elbette yazarın unutacağı, gözünden kaçıracağı alıntılar olacaktır. Buna dayanarak tezler için belirli bir özgünlük sınırı koyulmuştur. Bu sınır belirli programlar çerçevesinde kontrol edilir. Ancak burada tezin tümü intihal taramasına sokulduğundan kaynak gösterilse bile belirtilen oranın altında kalması istenir. Yani aslında intihal denilen olgu birçok kurum tarafından yanlış yorumlanmakta, çalışmalarda alıntıya ilişkin kaynaklar olmasına rağmen bunlar da benzerlik oranına dahil edilmektedir. Hal böyle olunca da tez yazımı kabusa dönüşmektedir.
İntihal ve Bilimsel Etik Kuralları
Literatürde, bir başkasına ait olan bir eseri kaynak göstermeksizin kullanmak intihal olarak tanımlanmaktadır. Bu şekilde yapılan işlerde ilgili kısım yazarın kendisine aitmiş gibi yanlış bir yargı ortaya çıkar. Bu durumdan dolayı bilimsel etik kuralları çerçevesinde alıntı yapılan her türlü yazıya kaynak göstermek ve intihalden sakınmak gerekmektedir. İntihalli olduğu belirlenen çalışma sahiplerinin çeşitli yaptırımlar ile karşılaşması, hatta ünvanlarını kaybetme tehlikesiyle yüzleşmesi olayın sadece etik değil, yasal boyutu olduğunu da göstermektedir.Yukarıda belirttiğimiz çerçeve tüm tezler için de geçerlidir. Tezin yazarı bir başkasından alıntı yaparken mutlaka ona atıfta bulunmak zorundadır. Tabi sayfalar dolusu yazı kaleme alırken her şeyin harfiyen kurallara uyması beklenemez. Elbette yazarın unutacağı, gözünden kaçıracağı alıntılar olacaktır. Buna dayanarak tezler için belirli bir özgünlük sınırı koyulmuştur. Bu sınır belirli programlar çerçevesinde kontrol edilir. Ancak burada tezin tümü intihal taramasına sokulduğundan kaynak gösterilse bile belirtilen oranın altında kalması istenir. Yani aslında intihal denilen olgu birçok kurum tarafından yanlış yorumlanmakta, çalışmalarda alıntıya ilişkin kaynaklar olmasına rağmen bunlar da benzerlik oranına dahil edilmektedir. Hal böyle olunca da tez yazımı kabusa dönüşmektedir.

Bir Makine Varmış, Tezleri Oraya Sokuyorlarmış; Eğer Kopyalama Varsa Hepsini Gösteriyormuş
İntihal taramalarında oluşan bu karmaşasının yanında öğrencilerin arasında da bu durum bir efsaneye dönüşmüştür. Özellikle seminer dersi hocaları tarafından öğrencilere “Sakın başkasının yazdıklarını kopyalamayım; makinaya koyup hepsini görüyoruz” şeklinde tehditler ile yaklaşırlar. Aslında burada makine olarak efsaneleştirilen şey Turnitin web sitesinden başka bir şey değildir.Tez Alıntı Oranı Hesaplama
Web tabanlı olarak hizmet veren bu program, taranmak istenen dosya ile interneti ve kendi arşivini karşılaştırarak belirli bir benzerlik yüzdesi verir. Programın sadece kendi arşivine ve internete bağlı kalmasından dolayı bir kitaptan alıntı yapıldığında yakalanmaması oldukça muhtemeldir. Burada da söz konusu akademisyenlerin program hakkındaki efsaneleri saçma bir durum alır. Ancak, önemli olan husus ilgili programda, enstitü tarafından belirlenen alıntı oranının altında kalmaktır. Peki kabul edilebilmesi için tez intihal oranı kaç olmalı? Genel de bu oran %20 olmakla birlikte, bazı okullar %10 gibi saçma oranları da talep edebilmektedir. Zaten bu kadar çok yazının yer aldığı bir dünya da kendi cümlelerimizin bile başkaları ile benzerlik göstermesi kaçınılmazken %90 gibi bir orijinallik talebi aşıdır. Maalesef bu karar eleştirilse de öğrencinin uymaktan başka şansı yoktur.